W dniach 4-11 sierpnia bieżącego roku miałem przyjemność uczestniczyć w drugiej części wymiany GM PZA – GEAN CAF. Wymiana polegała na wspólnych działaniach w terenie alpejskim/tatrzańskim. Pierwsza część odbyła się w Morskim Oku w marcu 2013.
Alaska – Park Narodowy Denali
Na początku kwietnia w składzie Michał Kasprowicz, Rafał Zając i niżej podpisany wybraliśmy się do największego stanu USA aby załoić coś w Narodowym Parku Denali. Naszym celem było zrobienie przynajmniej jednej z dróg na zachodniej ścianie Mt. Huntington. 18-20 kwietnia udało nam się wejść na szczyt drogą Harvard Route (1000m przewyższenia, VI, 5.9, A2, 70° ). 23 kwietnia naparliśmy w non-stopie drogą Colton-Leach (1000m przewyższenia, VI, AI5 85°) , niestety około 5
wyciągów od grani byliśmy zmuszeni do wycofu.
Wylot wcześnie rano z Warszawy i po kilku przesiadkach lądujemy w Anchorage. Tam robimy zakupy: jedzonko:), liofy, gaz, uzupełniamy braki w sprzęcie, wypożyczamy telefon satelitarny i narty. Jest mroźno, na ulicach leży jeszcze sporo śniegu. Wszyscy mówią, że zima tego roku jest wyjątkowo zimna i długa.
3 marca wspólnie z Rafałem Zającem (Waldorfem) przeszliśmy drogę Axt-Gross (IV 5 1000m) na północnej ścianie Les Droites. Trudności pokrywały się z przewodnikowymi, poza kilkoma metrami za około M6. Poniżej kilka fotek i krótka relacja z tego przejścia.
Gdy autobus włoskiego przewoźnika z gracją pokonuje tysiące ostrych zakrętów drogi wiodącej do Cervinii, można podziwiać cuda alpejskiej przyrody, prawdziwe piękno słynnej Doliny Aosty. Nie pozostaje nic innego, jak przykleić nos do szyby i zachwycać się ostrymi i łagodnymi szczytami i wijącymi się pośród nich rzekami; wysoko i nisko położonymi wioskami; a także zamkami, dumnie stojącymi na skalistych wzgórzach i otoczonych kamiennymi murami.
Na pierwszy nocleg wybraliśmy trawiaste zbocza położone na wysokości ok. 2800 m n.p.m., gdzie w towarzystwie alpejskich krów z dzwonkami u szyi, a w nocy kozic, można odespać trudy związane z podróżowaniem ipokonaniem w ciągu kilku godzin trasy Katowice – Bergamo – Mediolan – Cervinia.
Dry – tooling czy jak to się ostatnio mówi „klasyka zimowa” nigdy nie była w centrum moich zainteresowań wspinaczkowych. Pomysł ubrania ciężkich butów górskich, raków i dwóch nieporęcznych i ciężkich czekanów wydawał mi się mało atrakcyjny, ale już zupełnie nie pociągała mnie myśl, aby w takim stroju próbować się wdrapać na coś trudniejszego niż Śnieżka. Cóż nie dziwi takie podejście do sprawy, jeśli ujawnię, że przez wiele lat moim głównym wyposażeniem zimowym były dwu warstwowe buty marki Zawrat, radzieckie raki paskowe i dziaba marki KM – czyli sławetny Kazio Morderca.
Od soboty 10 grudnia do niedzieli 18 grudnia w Centrum Wspinania Eiger trwał Wrocławski Tydzień Wspinaczkowy. W ramach tego tygodnia mogliśmy obejrzeć lub wziąć udział, w takich imprezach jak Mistrzostwa Polski Seniorów i Młodzieżowców w prowadzeniu oraz Puchar Polski Seniorów i Młodzieżowców na czas.
Â
Po tych wielce prestiżowych zawodach, w których udział wzięły największe tuzy polskiego wspinania sportowego (no może kilku zabrakło), w poniedziałek ruszyły otwarte i amatorskie mistrzostwa Eigeru.
Â
W weekend kończący ten maraton wspinaczkowy mieliśmy możliwość pooglądać przyszłość naszego sportu, czyli występy juniorów młodszych i juniorów w ramach Pucharu Polski Juniorów na czas i prowadzenie.
Â
To wszystko już za nami, więc warto zastanowić się jak wyszło.
Miejsce: Chatka pod Śmielcem oraz dalsze i bliższe jej okolice
Czas akcji: 14-16.10.2011
Uczestnicy: przez Chatkę przewinęło się co najmniej 20 osób (ale kto by ich wszystkich zliczył) ze środowiska jeleniogórskiego, wrocławskiego i legnickiego
Â
To była wyjątkowo udana „Akcja Drewno”. Może dlatego, że wyjątkowo wcześniej zabraliśmy się za jej organizację, w dodatku wszystko poszło jak płatka. Uczestnicy zmotywowani do ciężkiej pracy tłumnie zjawili się w już w piątek wieczorem.
“Kozi Wierch był tego dnia oblegany z każdej strony. Trudno się dziwić – wszystkim dopisała zarówno pogoda, jak i kondycja, dzięki temu szczyt stał się naszym klubowym genius loci.” – relacja z klubowego wyjazdu w Tatry.
Karkonosze, masyw pod Śnieżką – Szkolenie lawinowe
Â
Â
W związku z dołączeniem do klubu w ostatnim czasie dość sporej liczby nowych poszukiwaczy przygód, pojawił się pomysł integracji zespołowej w terenie. Zadecydowano o połączeniu przyjemnego z pożytecznym, czego efektem było szkolenie lawinowe, zorganizowanie w Karkonoszach, z udziałem zaprzyjaźnionego z klubem ratownika GORP, Roberta Roga. Zapowiadał się ciekawy wyjazd (szczególnie pod kątem ogłoszonej kilka dni przed wyjazdem “dwójki” oraz planowanego wypadu na Śnieżkę w nocy), pod pretekstem którego była szansa na zapoznanie się z “niewidzialnymi” członkami klubu.
Â
– Ciekawe, czy damy radę stąd wyjechać? – takimi słowami pożegnaliśmy coraz mocniej zasypywany śniegiem parking w Karpaczu i w piątkowy wieczór ruszyliśmy do Samotni. Pogoda nas nie rozpieszczała. Weekendowe szkolenie skiturowe zapowiadało się pod znakiem śnieżnych zamieci i wiatru.
Â
Do schroniska, gdzie nas oczekiwano, dotarliśmy późnym wieczorem.