Nie wzięliśmy wystarczającej ilości śrub aby bezpiecznie pokonać podejście pod oryginalny start. Oryginalne topo udało się przed wyjazdem przetłumaczyć przez google translatora, a które opisuje ten odcinek tak „jeśli w kominku nie ma lodu – straszna dewastacja, uważaj”
Jesteśmy szczęściarzami, że mamy tak blisko naturalne rejony wspinaczkowe. Pewnie też dlatego nasi Klubowicze podeszli do tematu spokojniej i chętnych zaczęło przybywać w ostatnim tygodniu.
Prowadzący warsztaty to nikt inny jak znany ekspert od rys i nie tylko, otwierający setki nowych dróg i autor przewodników po Sokolikach, Rudawach i rejonu Szczytnej instruktor PZA oraz członek WKW Michał Kajca (‘Micaj’)
Bywają wyciągi, na których pierwszym stałym punktem jest stanowisko zjazdowe. Wspinanie w piaskowcu to także sprawdzian umiejętności wspinaczkowych. Ten, kto jest przyzwyczajony do zapinania na krawądkach może się czuć trochę zawiedziony.
Góry Przeklęte (Prokletije) to wciąż mało poznane i dzikie pasmo górskie. Wiele szczytów wygląda na niedostępne i niezdobyte. Wapienne ściany sięgają tu nawet 1000 m, a dodatkowym wyzwaniem logistycznym są ograniczone możliwości uzupełnienia zapasów wody i kilkugodzinne, wymagające podejścia.
Sezon na aktywność wysokogórską w pełni. W ostatni długi sierpniowy weekend działo się w Tatrach. I nie mamy tu na myśli pielgrzymek asfaltówką do Moka czy kilometrowych kolejek do wagoników na Kasprowy.
Cieszy nas, że tak dużo zespołów i klubowiczów WKW mierzyło się z tatrzańskimi drogami. Są sukcesy, są nowe wpisy w dzienniczkach, są nowe wspomnienia. Pogoda była dla nich łaskawa i pozwoliła na spokojny wspin. No może nie każdy miał spokojne przejście, bo zdarzały się przygody godne uwiecznienia w scenariuszu filmowy ale o tym zainteresowani za chwile sami wspomną.
Gratulujemy spektakularnych przejść, zdobytego doświadczenia i czekamy na Wasze kolejne sukcesy. Cieszy nas każde Wasze działanie w górach. Sezon w pełni!
A teraz już przejdźmy do meritum czyli kto, z kim i gdzie:
Przed nami kolejny weekend i zapowiada się na idealny warun na wspinanie. Czekamy na Wasze kolejne relacje, zdjęcia i sukcesy! Pamiętajcie też, że wciąż trwa Liga Tradowa WKW.
Natalia Michalska
Wyjazd tradycjnie zaczął się zlewą… Tradycyjnie, bo rok temu również padalo na podejsciu. Ale – część ekipy przyjechała dzień wczesniej i juz działała na Mnichu. Jednak, mimo pogody wspin zaczął się od mocnej cyfry – padły miedzy innymi Międzymiastowa i Sprężyna.
Zespół w składzie: Kasia Tomsia, Paweł Trzęsicki Sobota, 8 lipca 2023 r., podejście pod Wołową Turnię – 3 godziny! „Droga Puškáša”, VI+, Paweł prowadzi I wyciąg, następnie zmiana na prowadzeniu i idę ja II piękny wyciąg po płytach, bardzo estetyczne wspinanie – po prostu bajka, idzie mi się znakomicie! Następnie Paweł prowadzi kluczowy III wyciąg – ryskę z dwoma okapikami przechodzi sprawnie i ładnie. Ostatni IV wyciąg prowadzę ja, mimo niewygórowanych trudności estetyczne wspinanie z dobrą asekuracją. Po dwóch zjazdach Kominem Puškáša jesteśmy na dole. Druga droga „Eštok-Janiga”, VII-, podobnie jak wyżej Paweł zaczyna I wyciąg, który sprawnie pokonuje w podejściówkach. Dochodzi do okapiku, przewija się i po kilku metrach dochodzi do ringów stanowiskowych. II wyciąg przypada mi w udziale, piękna rysa dość czujna zmęczyła mnie psychicznie, następnie pokonuje zacięcie, które kończy się trawersem w lewo po płytce do kolejnego stanu. III kluczowy wyciąg za VII – prowadzi Paweł. Co tu dużo pisać – z perspektywy asekuranta i partnera wspinaczkowego – byłam pod dużym wrażeniem jak Paweł prowadził ten wyciąg, dół precyzyjnie i spokojnie, następnie siłowy trawers powietrzny po podchwytach i fenomenalna akcja z wyjściem: pięta – palce na dość gładką płytę, następnie trawers w lewo do zacięcia i stanowisko. Także jeszcze raz Paweł chapeau bas. Ostatni wyciąg prowadzę ja, komino-zacięcie kończy drogę na grzbiecie Wołowej Turni. Następnie dobrze znanym już zjazdem Kominem Puškáša w dół do podstawy ściany. Przepak, klar i 3 godziny później jesteśmy na parkingu przy samochodzie. Podsumowując: dobra pogoda, jeszcze lepsze tempo i piękne pierwsze dwie tatrzańskie linie tego lata, jedna piękniejsza od drugiej. Niedziela, 9 lipca 2023 r. – mało czasu, cel Galeria Osterwy, droga „Dieška-Halás-Marek”, VII-. Podejście około 1,5 godzinki, ale upał straszny i trochę daje się nam we znaki. I wyciąg z limbą prowadzi Paweł, następnie zmiana na prowadzeniu i II wyciąg prowadzę ja. Wygląda niby ok ale trochę mnie wypycha i przy gdzieniegdzie wilgotnej skale było bardzo czujnie, koło ringa wychodzę z piętą na filarek i przewijam się w lewo – wyszły mi nawet całkiem estetyczne ruchy z plecków, następnie do góry do stanowiska, ściągam Pawła, który sprawnie pokonuje III wyciąg też ładny, kończący się ciekawym wyjściem z małej przewieszki. Kolejny kluczowy wyciąg za VII- to estetyczne zacięcie z rysą. Moja mina nietęga, ale wyjścia nie ma, motywacja jest – @Paweł dziękówa! Co tu dużo pisać w skrócie – dilfer mnie systematycznie wybierał, założyłam trzy przeloty jak mnie pamięć nie myli, lewa noga w rysie, prawa na tarcie i tak doszłam do ringa do którego się wpięłam, trochę nad nim był wystający hak, który olałam bo skupiłam się na walce o ostatni trudny metr – ale niestety poległam. Lot spektakularny – wystający hak zerwał mi szpejarkę i oprócz mnie poleciały w siną dal 3 ekspresy które na niej mi zostały. Ciśnienie mi się od razu podniosło nie będę pisać o słowach które padły. No nic po chwili zjeżdżam z ringa zbierając sprzęt, szybka analiza na stanie z Pawłem, przewiązanie się i podejmuje dość szybko kolejną próbę, która kończy się sukcesem – walka na wyjściu była zacięta i udało się pokonuje ten ostatni trudny metr. Na półce muszę uspokoić oddech i kończę IV wyciąg, Paweł zmienia mnie na prowadzeniu i po krótkim, ale ciekawym trawersie w lewo, następnie terenem mocno w górę najpierw Paweł później ja meldujemy się przy stanowisku zjazdowym. Po trzech zjazdach jesteśmy na dole. Szkoda, że nie poszło OS tylko RP, ale walka była – droga zrobiona, także jestem zadowolona. W dwóch słowach – MEGA weekend, MEGA drogi, niesamowite wrażenia!
W dniach 1-4 lipca razem z Olgą i Michałem mieliśmy przyjemność uczestniczyć w pierwszej edycji Obozu Taternickiego na Hali Gąsienicowej pod czujnym okiem instruktora PZA Arka Tabisza. Odczuwaliśmy lekką trwogę gdyż żaden/żadna z nas nie posiadał(a) wygórowanego doświadczenia w taternictwie ani we wspinaniu tradowym (choć tutaj na pewno liga tradowa pomogła się podciągnąć) a i prognozy pogodowe nie były zbyt łaskawe…. no ale po to jechaliśmy, żeby się właśnie nauczyć (a z pogodą to nikt nigdy jeszcze nie wygrał ).
