Archive for category: Konkursy

W wielkim stylu zakończyliśmy 9. edycję Ligi Tradowej WKW. Była prelekcja, było wyzwanie wspinaczkowe, było rozdanie licznych nagród, impreza z DJ i tańcami do rana, a nawet warsztaty doszkalające. Czy to już impreza rangi festiwalu? Możliwe. Z pewnością, hucznie pożegnaliśmy tegoroczną Ligę Tradową. A pogoda dodała jej niezwykłego uroku i kolorów, ozdabiając w przepiękne kolory złotej i słonecznej jesieni.

Celebrację Ligi rozpoczęliśmy od piątkowej prelekcji, której gościem był Oswald Rodrigo Pereira – filmowiec, reporter i himalaista. Oswald przeniósł nas w najwyższe góry, pokazując fragmenty filmów i zdjęć dokumentujących „MAD Ski Project 2024: Makalu i Kanczendzonga”, czyli tegoroczny projekt, w którym w zespole z Bartkiem Ziemskim wyruszył na dwa ośmiotysięczniki, Makalu i Kanczendzongę.

Polacy weszli na piąty wierzchołek ziemi w maju, bez korzystania z dodatkowego tlenu z butli i bez personalnego wsparcia Szerpów. Bartek Ziemski zjechał ze szczytu na nartach. Oswald dokumentował ten wyczyn filmowo i fotograficznie. Jeszcze w tym samym miesiącu, obaj stanęli na szczycie Kanczendzongi jako pierwsi w sezonie po samotnym i wyczerpującym ataku. Bartek zjechał z niego na nartach, stając się pierwszą osobą w historii, która tego dokonała. Oswald sfilmował zjazd, po czym rozpoczął 25-godzinne zejście do najwyższego obozu, zaliczając po drodze nocny biwak. Ciężko opisać emocje, jakie odczuwaliśmy, oglądając niesamowite zdjęcia himalajskich szczytów w świetle poranka lub pierwszych ujęć z drona wykonanych na Kanczendzondze. Po prelekcji mieliśmy jeszcze kilka pytań do Oswalda. Na nasze szczęście, chętnie i cierpliwe na nie odpowiadał.

Sobota zaczęła się dość wcześnie, szczególnie dla tych osób, które zdecydowały się wziąć udział w Maratonie Tradowym. O 8:30 na Przełęczy Karpnickiej stawiło się 15 drużyn – zespołów, które punktualnie o 9 wyruszyły w podbój Rudawskich i Sokolich turni.

.

.

Jeżeli przypadkiem mijaliście w Rudawach lub Sokołach, wspinaczy w pełnym rynsztunku, z mapami w poszukiwaniu kolejnej turni, to byli nasi klubowicze i klubowiczki. Mieli jedno proste zadanie — do godziny 15 zdobyć jak największą liczbę turni, wchodząc na nią zespołem, dowolnie wybraną drogą tradową.

Za turnię i styl drogi były punkty. Wszystkim zależało na zdobyciu największej liczby i turni i dróg. Pierwsze miejsce mógł zdobyć tylko jeden zespół, a było o co walczyć! Na zwycięskie zespoły czekały nagrody od Wild Country.

O godzinie 18 zaczęliśmy ceremonię nagradzania zwycięzców. Jako pierwsi nagrody odebrali zwycięzcy w Maratonie Tradowym.

Pierwsze miejsce z 18 zdobytymi turniami i liczbą punktów 3 515 zdobyli „Janusze Alpinizmu”, czyli Marcin i Przemek. Drugie miejsce z 19 zdobytymi turniami i sumą punktów 2 977, zajął zespół „Piotr & Piotr”, czyli Piotr i Piotr Trzecie miejsce z 12 turniami i 2 200 punktami, zajął zespół „Stare Kurczaki”, czyli Patryk i Radek. Spośród pozostałych drużyn wylosowaliśmy jedną, która otrzymała nagrodę niespodziankę. A dla wszystkich pozostałych uczestników maratonu, mieliśmy pamiątkowe szczoteczki, które z pewnością przydadzą im się na skalnych mchach. 

Przyszedł czas na oficjalne zakończenie 9.edycji Ligi Tradowej WKW. Krzysztof Zabłotny, jako główny organizator tegorocznej ligi, rozpoczął ceremonię od krótkiego podsumowania i cyferek. A te potrafią porządnie rozpalić wspinaczy i wspinaczki, więc i w tym przypadku nie mogło być inaczej. Sami się przekonajcie! 

• Liczba wszystkich uczestników: 87 (64 z klubu)
  • Mężczyzn: 63 (49 z WKW)
  • Kobiet: 24 (15 z WKW)

• Liczba wszystkich zrobionych dróg: 2 109 
• Najczęściej robiona droga – Do Grzyba – 37 razy
• Najmocniejsze przejście:
  • Sekretna Rysa VI.4 – Piotrek Kołodziej 
  • Eldorado VI.3 – Kamila Zarabska, Beata Dziedzic, Sylwia Karpińska 

Później przeszliśmy do wręczenia nagród, a było co wręczać!

Kategoria OPEN

• Kobiety:

Miejsce 1 – Marta Bogdanowska (Marcia)

Suma punktów – 9 532.13

Liczba dróg – 113

Nagroda – Bon na dowolną parę butów Evolv (nagroda ufundowana przez Evolv)

.

Miejsce 2 – Sylwia Karpińska

Suma punktów – 8 680.75

Liczba dróg – 104

Nagroda – Friend wspinaczkowy Wild Country Offset Zero 0.5/0.75

.

Miejsce 3 – Agnieszka Mazur

Suma punktów – 7 221.19

Liczba dróg – 75

Nagroda – Kości Wild Country Super Light Offset Rock 5-10

.

• Mężczyźni:

Miejsce 1 – Franek Parypa

Suma punktów – 13 885.31

Liczba dróg – 141

Nagroda – Bon na dowolną parę butów Evolv (nagroda ufundowana przez Evolv)

.

Miejsce 2 –Piotr Kołodziej (Piotrek)

Suma punktów – 10 020.31

Liczba dróg – 149

Nagroda – Friend wspinaczkowy Wild Country Offset Zero 0.5/0.75

.

Miejsce 3 – Kevin Wolny

Suma punktów – 8 782.06

Liczba dróg – 119

Nagroda – Kości Wild Country Super Light Offset Rock 5-10

Kategoria WKW

• Kobiety:

Miejsce 1 – Marta Bogdanowska (Marcia)

Suma punktów – 9 532.13

Liczba dróg – 113

Nagroda – Zestaw friendów wspinaczkowych Wild Country Friend Set 1-2-3

.

Miejsce 2 – Agnieszka Mazur

Suma punktów – 7 221.19

Liczba dróg – 75

Nagroda – Friend wspinaczkowy Wild Country Offset Zero 0.2/0.3 + Bon na naprawdę obuwia od Climbcrafters

.

Miejsce 3 – Ewa Serzysko

Suma punktów – 2 617.63

Liczba dróg – 40

Nagroda – Friend wspinaczkowy Wild Country Offset Zero 0.1/0.2

.

• Mężczyźni:

Miejsce 1 – Piotr Kołodziej (Piotrek)

Suma punktów – 10 020.31

Liczba dróg – 149

Nagroda – Zestaw friendów wspinaczkowych Wild Country Friend Set 1-2-3

.

Miejsce 2 – Kevin Wolny

Suma punktów – 8 782.06

Liczba dróg – 119

Nagroda – Friend wspinaczkowy Wild Country Offset Zero 0.2/0.3 + Bon na naprawdę obuwia od Climbcrafters

.

Miejsce 3 – Damian Mazur

Suma punktów – 6 020

Liczba dróg – 61

Nagroda – Friend wspinaczkowy Wild Country Offset Zero 0.1/0.2

Kategoria Największa liczba przejść:

Piotr Kołodziej (Piotrek) z niesamowitą liczbą przejść – 149 dróg. Nagrodą był friend wspinaczkowy w rozmiarze 6 (piękna zielona parasolka), ufundowany przez Schronisko PTTK Szwajcarka i Bar & Agrotustyska Karioka.

Kategoria Losowanie nagród: 

Warto było walczyć w tegorocznej edycji Ligi. Na uczestników czekały dodatkowe nagrody! 

Spośród osób, które zrobiły powyżej 40 dróg, główną nagrodę ufundowaną przez Wild Country –  zestaw friendów wspinaczkowych Friend SET 0.4, 0.5, 0.75, otrzymał Piotr Ćwirko-Godycki (liczba dróg 53). 

W drugiej podkategorii, czyli losowaniu spośród osób, które zrobiły powyżej 20 dróg, było co wręczać i wielu uczestników przekonało się, że trud, który włożyli, został nagrodzony. Kolejną nagrodę ufundowaną przez Wild Country – kości Wild Country Super Light Offset Rock 5-10, otrzymał Przemek Kruk (40 dróg). A Wiktor Luzarowski (22 dróg) otrzymał zestaw kości Wild Country ON WIRE ANODISED SET 1-10, również sponsorowany przez Wild Country. Sławek Jarmoliński (26 dróg) wylosował przyrząd do asekuracji Wild Country PRO GUIDE LITE, 3 sztuki Wild Country XENON HMS trafiły do Ewy Serzysko (40 dróg), a garderoba Sylwii Karpińskiej (104 drogi) wzbogaciła się o purpurową czapkę z daszkiem od Wild Country.

.

.

.

To jeszcze nie koniec nagród. Czterech szczęśliwych uczestników wyjechało z Mniszkowa z bonem od Climbcrafters, z 50% zniżką na naprawę obuwia wspinaczkowego. Kilkoro osób otrzymało też pamiątkowe koszulki Ligi Tradowej z tegoroczną wyjątkową grafiką. 

Uff, na tym ceremonia wręczania nagród dobiegła końca! Ogromnie dziękujemy Sponsorom: Wild Country, Evolv, Climbcrafters, Schronisku PTTK Szwajcarka, Barze i Agroturystyce Karioka oraz Zarządowi Klubu WKW, za wszystkie wspaniałe i bardzo przydatne nagrody!

W programie tego wieczoru mieliśmy jeszcze Super Finał, czyli coś, co rozpalała wyobraźnię wszystkich! Co tym razem Krzychu przygotował? I jak bardzo będą boleć ręce?!

Relacje z tej części soboty, tak opisała Marta: „Po ogłoszeniu wyników i rozdaniu nagród za ligę tradową przyszedł czas na Super Finał. W tym roku do pokonania była przewieszona ryska. Należało pokonać rysę najpierw do góry, następnie obrócić się w dachu i kontynuować zejściem w dół, aby finalnie zadzwonić dzwoneczkiem. Emocji było naprawdę sporo, a doping publiczności był niesamowity. Wspinacze wykazali się nieprzeciętnymi zdolnościami do klinowania całych dłoni, palców oraz stóp. Dla większości uczestników cruxem okazało się miejsce, gdzie rysa była najwęższa. Wynikało to z faktu, że co poniektóre dłonie nie mieściły się w szczelinę. Uczestnicy dawali z siebie 100%, nie raz okupując to ranami i obtarciami na dłoniach (oby szybko się goiło)! Poziom poświęcenia można zmierzyć w ilości pozrywanego papieru ściernego. Niezastąpionym w Super Finale okazał się Franek Parypa, który bez większych problemów (przynajmniej tak to wyglądało) pokonał rysę dwukrotnie. Jednakże z tego co mi wiadomo, sekret swojego sukcesu zachował tylko dla siebie.

Z kobiet najdalej dotarła Agnieszka Mazur – gratulacje! Nieobecni niech żałują” Dziękujemy HeartBeat za odzieżowe nagrody, które otrzymali zwycięzcy Super Finału! 

Na tych, co nie czuli się na siłach, aby zmierzyć się z trickową rysą Krzycha, czekał inny zestaw rys. Niemniej sprawiający ból rąk… Crack box Wild Country dostarczył wiele radości klubowiczom! Każdy chciał się zmierzyć z zestawem różnej szerokości rys i wytrzymać w zwisie jak najdłużej! Niektórzy zdobyli umiejętności nowego klinowania dłoni w szczególnie szerokich ryskach.

I na tym zakończyliśmy oficjalną część soboty a rozpoczęliśmy tą mniej oficjalną – integracyjną, pełną prób i walk z rysą, ale też tańców i rozmów do późnych godzin nocnych.

Kto późno poszedł spać, ten mógł mieć problem ze wstaniem w niedzielę. A na część uczestników czekały warsztaty doszkalające i spóźnienie nie wchodziło w grę! 

Pierwsza grupa zaczynała warsztaty z autoratownictwa z Krzyśkiem Zabłotnym, o 9 rano i to pod Szwajcarką. Mimo wczesnej pory wszystkim zależało, żeby być na czas i wyciągnąć z tych warsztatów najwięcej.

Maciek podzielił się z wami swoimi wrażeniami: „Miałem okazję brać udział w szkoleniu z autoratownictwa, które prowadził nasz doświadczony klubowy kolega Krzysztof Zabłotny. Przy pięknej pogodzie i w miłej atmosferze przez cały dzień na skale Trzy Korony, trenowaliśmy podchodzenie na linie przy pomocy prusików, awaryjny zjazd przez węzeł, opuszczenie oraz podnoszone partnera z górnego stanowiska a w przerwach między ćwiczeniami, rozmawialiśmy, w jaki sposób zachować się w sytuacjach awaryjnych, które mogą nas spotkać w górach. Moim zdaniem są to umiejętności, które warto znać i regularnie powtarzać. Dziękuję prowadzącemu za wszystkie cenne uwagi”.

.

Grupa, która pod okiem Michała Kajcy doskonaliła umiejętności klinowania w rysach, musiała dotrzeć na Malinową. Tak o warsztatach napisała Paulina: „Po krótkim omówieniu wyposażenia i zapoznaniu się z technikami przystąpiliśmy do praktyki. Na początku z poziomu gruntu próbowaliśmy odwzorować metody klinowania zaprezentowane przez instruktora. Następnie zmierzyliśmy się na wędkę z klasykami na Malinowej. Starając się jak najwięcej klinować, zrezygnowaliśmy z używania klam. Było to nie lada wyzwanie! Szczególnie pokonanie ukośnej rysy na Krwawej Pięści (VI+) przysporzyło nam sporo wysiłku – zachęcamy do podjęcia próby! Zróżnicowanie formacji występujących na Malinowej i Krowiarkach, pozwoliło nam spróbować wszystkich omówionych technik.

Klinowaliśmy palce, pięści, ramiona, uda, stopy, a nawet głowę! Patentowaliśmy wspinanie w rysach, przerysach i kominach. Ze względu na różne gabaryty, musieliśmy dostosować sposób klinowania do swoich parametrów. Wszystko pod czujnym okiem Michała, który dzielił się wieloma praktycznymi wskazówkami jak zmodyfikować ułożenie ciała.

.

.

Pomogło nam to lepiej zrozumieć specyfikę wspinania w rysach. Warsztaty były intensywne i bardzo rozwijające. Pierwsza Rysa (VI+) i Eldorado (Vi.2+/VI.3) czekają na nasze powtórzenia w stylu tradycyjnym!” 

Tuż obok grupy klinującej się w rysach, była ta doszkalającą się z budowania stanowisk u Tomasza Klisia. Było budowanie stanowisk dolnych, górnych i pośrednich. Omawiane były te standardowe jak pająk czy motyl, jak również mniej popularne a często przydatne na drogach tradowych, np. szeregowe, kaskadowe czy różne stanowiska z liny.

Była też chwila poświęcona dla stanowiska do wędki, co niby każdy wie, ale jednak często robimy to bez namysłu. W programie nie zabrakło także omówienia zjazdów z naturalnych punktów jak drzewa, głazy i zęby skalne oraz minimalistycznych, ale bezpiecznych stanowisk własnej budowy. Klisiu pokazał też mało znany sposób na zjazd z drzewa minimalizujący ryzyko zablokowania się liny. Ponadto podzielił się z uczestnikami, pomysłami na to jak poradzić sobie z brakami w sprzęcie – kreatywne wykorzystanie rdzenia liny, czy też pokazał, jak szybko topi się pętla z taśmy! W trakcie tego warsztatu uczestnicy co prawda mało się powspinali, ale za to ukończyli go z ogromną dawką wiedzy, która przyda im się w skalnych i górskich przygodach.

I to by było na tyle – 9.edycja Ligi Tradowej dobiegła końca. Kto doczytał do tego miejsca, ten sam może stwierdzić, że było to huczne świętowanie, na miarę wspinaczkowego festiwalu. Dziękujemy wszystkim, którzy wzięli udział w tegorocznej Lidze i walczyli dzielnie do końca z drogami i o punkty. Dziękujemy wszystkim obecnym na Finale w Mniszkowie – bez waszej obecności, ta impreza by się nie udała! Ogromne podziękowania dla każdego, kto zaangażował się w pomoc przy organizacji, zarówno Ligi jak i Finału!

Wiemy z tajnego źródła, że ruszyły prace nad kolejną, już 10. edycją Ligi Tradowej WKW. Jubileuszowa edycja zobowiązuje, więc możecie się spodziewać, że będzie dobrze, a nawet bardzo dobrze. Startujemy w kwietniu i ponownie spotykamy się w Stodole w Mniszkowie na Finale w dniach 17-19 października. Rezerwujcie sobie już czas w kalendarzach! 

Dziękujemy! 

Natalia i Krzysztof