Pod Chatą Terego, które przez okres 5 dni stało się naszą klubową bazą wypadową, stawiło się łącznie 5 zespołów. Dało to „siłę rażenia” w postaci dziesięciu klubowych zawodników liczących na mniej lub bardziej delikatne igraszki ze słowackim granitem.
Prowadzący warsztaty to nikt inny jak znany ekspert od rys i nie tylko, otwierający setki nowych dróg i autor przewodników po Sokolikach, Rudawach i rejonu Szczytnej instruktor PZA oraz członek WKW Michał Kajca (‘Micaj’)
Bywają wyciągi, na których pierwszym stałym punktem jest stanowisko zjazdowe. Wspinanie w piaskowcu to także sprawdzian umiejętności wspinaczkowych. Ten, kto jest przyzwyczajony do zapinania na krawądkach może się czuć trochę zawiedziony.
Góry Przeklęte (Prokletije) to wciąż mało poznane i dzikie pasmo górskie. Wiele szczytów wygląda na niedostępne i niezdobyte. Wapienne ściany sięgają tu nawet 1000 m, a dodatkowym wyzwaniem logistycznym są ograniczone możliwości uzupełnienia zapasów wody i kilkugodzinne, wymagające podejścia.
Zapraszamy członków Wrocławskiego Klubu Wysokogórskiego na integracyjny wyjazd do Teplic/Adrspachu.
Nie ma to tamto! Liga ligą, ale cel to wspinanie w górach. Pierwszy dobrze zapowiadający się pogodowo weekend zamierzamy spędzić na Słowacji. Na pierwszy cel wybieramy w sobotę drogi na Wołowej Turni – mając nadzieję, że uda się zrobić dwie jednego dnia, a w drugi dzień wybór pada na Galerię Osterwy z powodu braku dużej ilości czasu.
W dniach 1-4 lipca razem z Olgą i Michałem mieliśmy przyjemność uczestniczyć w pierwszej edycji Obozu Taternickiego na Hali Gąsienicowej pod czujnym okiem instruktora PZA Arka Tabisza. Odczuwaliśmy lekką trwogę gdyż żaden/żadna z nas nie posiadał(a) wygórowanego doświadczenia w taternictwie ani we wspinaniu tradowym (choć tutaj na pewno liga tradowa pomogła się podciągnąć) a i […]
Kochani Klubowicze, dziękujemy wszystkim za tak liczne przybycie na nasza wspaniałą imprezę
Przeprawa przez dżunglę zajęła nam połowę pierwszego dnia i mimo że była dużym wyzwaniem, to odbyła się bez żadnych problemów….
Zostaliśmy z tą myślą do końca i w sumie nadal, mimo, że po powrocie wracam do pytania ,,co ja sobie właściwie wyobrażałem?’’